حال پریشان

روز حالمون به ظاهر خوبه شب بد

شب ها حالمون خوب میشه 

روزا بخاطر حال شبمون دپرس 

هر آرزوی خوبی میکنم  هر تصور و دنیای قشنگی واسع خودم تصور میکنم تهش با جمله "مگه لیاقتشم دارم؟" همه چیز خراب میکنم

میام دعا کنم یاد تمام غلطایی که کردم میوفتم و خفه میشم 

نمیشه واقعا به خدا حق میدم ازم متنفر باشه 

چون این حس تنفر خدا نسبت به خودم حس میکنم.

حس میکنم همینی که خودم از خودم متنفرم از میزان نفرت خدا سرچشمه میگیره :(