پروانه های خوشحال

تمااام شهر پر از پروانه های نارنجی شده. چشم میدوزم به آسمون، از هر طرف پروانه ها پرپرن و خوشحال رد میشن. گاهی دو تا دوتا، انگاری با شیطنت و خنده دنبال هم گذاشته اند و بازی می کنن.

دیدن این همه پروانه، حال آدمو خوب میکنه.

نشستم کنار بالکن خونه ، چند تا ابر سفید کومولوس پفکی با پس زمینه ی آسمون آبی فیروزه ای! آفتابی که گاهی میره پشت ابرها، گاهی ام با تمام توان می تابه. سبز خوشرنگ برگهای درخت ابریشم همسایه هم توی قاب چشمام هست! سفید و آبی و سبز و . نارنجی های خوشحال در حالِ پرواز!

دیدن این همه پروانه حس فانتزی کارتون های کودکی رو داره! یه شعفی میده به آدم که نمیشه توصیفش کرد. شاید یادآوری ناخودآگاه بی خیالی و خوشی کودکی باشه که این همه حس خوبی برام داره.

پ.ن:

دیشب یه بارونی گرفت عجیب غریب! انگاری یهو آسمون سوراخ شد !! بارون نبود که!سیل از آسمون میامد!:)))

پ.ن:

جلب شدن این همه پروانه ظاهرا به خاطر بارندگی های سرشار امسال بوده. صحت و سقمش رو نمیدونم.

 همه شهرها ملخ گذاشته، اینجا پروانه!:)))

یه کامنتی خوندم که خندم گرفت. آقاهه نوشته بود: ملخ ها که یورش بردن به شهرها، همه دنبال دفع آفت و ناراحت؛ ولی این پروانه ها که یورش آوردن به شهر، هیچ کسی ازشون ناراحت نیست!

 حالا باز بگین که قیافه مهم نیست!!!:)))))