چون هواخواه تاجی که در فکر بُردم
من فراوان گل از هر چه گل بوده خوردم
گر نیامد به چشم پر اندوه من خواب
زیر قرمز مدامی که بودم شمردم
با خیال به صدر آمدن زنده گشتم
شد پدیده چنان و چنین ساده مُردم
کردهام بر شفرها دلم خوش ولی حیف
عاقبت بر چنین عاقبت چون فسردم
درباره این سایت