غر زیاد

خدا نکنه اعضای خانواده ها به جایی برسن که همیشه منظور هم را بد بفهمن و باعث بشه جنگ اعصاب برای خودشون و بقیه درست کنن

این روزها اینقد دلم میخواد یه دوربین تو خونمون بود و کسی رفتار تک تکمون را رصد میکرد و اشتباهاتمون را میگفت

الهی هیچ دختری مثل ما تو محردیش طعم بی مادری را نچشه

اینقد دلم میسوزه گاهی اوقات خواهرا بهم میگن تو سد آینده و زندگیمون شدی. چند سری شده گفتن که کوفتت بشه که برای مراسم های خواستگاری و حتی یکماه نامزدیت کار کردیم. امسال این حرفو زیاد بهم زدن و من خیلی دلم شکست. به قدری که تصمیم گرفتم اگه دیگه مراسم خواستگاری برام جور شد از اول تا اخرش خودم پذیرایی ها را انجام بدم و استرس را بی خیال بشم و فقط بگذرونم اون روز رو

به این نتیجه رسیدم مادره که فقط میتونه بی منت برای بچه هاش هر کاری کنه و حتی پدر هم محبت صد در صدی نداره

این روزها حتی دارم به جهیزیه خریدن های تنهایی و عروسی نگرفتن و بی سر و صدا خونه بخت رفتنم  فکر میکنم

اصلا خبری از ازدواجم نیس و شاید تا اخر عمرم محرد بمونم بر اساس شواهد ولی نوشتم اینحا که یادم بمونه و ملکه ذهنم باشه که لباس عروس پوشیدنم باید کنار بقیه ارزوهام خاک بخوره شاید

۱۷ بهمن ۹۵ ،همچین روزی ، در تدارک جلسه خواستگاری دوم بودیم اینقدر پدر و خاله و شوهر خاله ام ازین پسر مطمین بودن که گفتن بله گفتن را عقب ننداز و همون شب بله دادم البته با یه دنیا استرس و میترسیدم که حرف چند وقت پیش همکارم در مورد اون اقا که البته اون موقع نیامده بود خواستکاری، درست باشه در حالیکه تحقیقات بابا و خاله اینا همچین چیزی را رد کرده بود و خیلی بهم اطمینان داده بودن که مشکلی نداره اون اقا

بله دادم و انگشتر نشون تو دستم کردن و یکماه شیرینی زندگی را چشیدم و بعد یکماه نفهمیدم چی شد که پدرم خاتمه نامزدی را اعلام کرد و همه چی بهم خورد و گفته شد همکارم اون حرفاش درسته بوده!!

برای همه یکماه بود ولی من دختری بودم که هرگز کسی تو زندگیم نبود و آسیب جدی ای خوردم 

ازون موقع خواستگار چندانی نداشتم و زخمم هنوزم که هنوزه بد جوری باز میشه و بی نهایت حالم را بد بد میکنه

اگرم خواستگاری بیاد خدا خدا میکنم که بدونه من یکماه نامزد کسی بدونم و نخواهم براش توضیح بدم 

این روزها خیلی منفی نوشتم.ببخشید