مواد، خصوصیات، مزایا و روش‌های تولید فوم بتن بخش یک

فوم بتن ایرانیان نوع سبکی از بتن می‌باشد که از سیمان، ماسه یا خاکستر هوابرد، آب و فوم ساخته می‌شود.
فوم بتن به شکل‌های گروت فوم یا ملات فوم در دسترس است.

فوم بتن را می‌توان به عنوان نوعی مواد سیمانی تعریف کرد که حداقل 20 درصد آن فوم می‌باشد و به ملات پلاستیکی تزریقی می‌شود.
چگالی خشک فوم بتن می‌تواند از 300 تا 1600 kg/m3 متفاوت باشد.
قدرت فشردگی فوم بتن که در عرض 28 روز اندازه گیری شده است از 0.2 تا 10N/mm2 متغیر بوده یا می‌تواند بیشتر هم باشد.

فوم بتن از لحاظ حجم هوای ایجاد شده با بتن هوادار متفاوت می‌باشد.
بتن هوادار چیزی حدود 3 تا 8 درصد هوا در خود دارد. این بتن همچنین با ملات دیرگیر و بتن گازدار به همان دلیل هوای داده شده متفاوت می‌باشد.

در مورد سیستم‌های ملات دیرگیر، این درصد 15 تا 22 درصد می‌باشد.
در مورد بتن گازدار حباب‌ها به صورت دستی به آن اضافه می‌شوند.

تاریخچه فوم بتن

اجرای فوم بتن تاریخچه‌ای طولانی دارد و اولین بار در سال 1923 مورد استفاده قرار گرفت.
اولین بار از آن به عنوان مواد عایق بندی استفاده می‌شد.
بهبودهای صورت گرفته در عرض 20 سال گذشته در حوزه ابزار تولید و همچنین کیفیت بهتر دستگاه‌های سازنده فوم باعث استفاده از فوم بتن در مقیاسی وسیع شده‌اند.

تولید فوم بتن

تولید 

ترکیبات فوم بتن شامل رقیق سازی روکنشگر در آب می‌باشد، که از طریق یک سازنده فوم رد شده و فوم را با شکلی ثابت درست می‌کند.
فوم درست شده با ملات سیمانی یا گروت مخلوط می‌شود، تا چگالی دلخواه به دست آید.

رقیق سازها همچنین در تولید مواد با چگالی پایین به کار می‌روند. اینها نیز مواد کم قدرت کنترل شده (CLSM) می‌باشند.
اینجا، برای به دست آوردن محتوای هوای 15 تا 25 درصد، فوم مستقیما به مخلوطی از سیمان کم و ماسه زیاد اضافه می‌شود.

باید به یاد داشت که وزن افزاهای کم چگال توسط برخی از تولید کنندگان به عنوان فوم بتن عرضه می‌شوند، و به همین دلیل احتیاط باید لحاظ شود.

دو شیوه کلی برای تولید فوم بتن به کار می‌روند:

• روش توکار
• روش قبل از فوم

روش توکار در تولید فوم بتن

مخلوط پایه سیمان و ماسه به یک واحد اضافه می‌شود.
در این واحد، مخلوط به صورت کامل با فوم ترکیب می‌شود. فرآیند ترکیب کردن با استفاده از کنترل‌های درست ادامه می‌یابد.
این امر به ترکیب مقادیر بیشتر کمک خواهد کرد. روش توکار از دو فرآیند تشکیل شده است؛

• روش خیس – سیستم توکار
• روش خشک – سیستم توکار

روش خیس در سیستم توکار: مواد استفاده شده در روش خیس ماهیت خیس‌تری دارند.
با کمک تعدادی از مخلوط کننده‌های ثابت، مواد پایه و فوم با همدیگر ترکیب می‌شوند. نظارت بر چگالی مواد این فرآیند را تا پایان بررسی خواهد کرد.

حجم نهایی به چگالی بتن فوم شده بستگی دارد، نه به همه موادی که با همدیگر ترکیب شده‌اند.
این یعنی 8 متر مکعب از مواد پایه باعث تولید شدن 35 متر مکعب از فوم بتن با چگالی 500kg/m3 خواهد شد.

روش خشک در سیستم توکار: اینجا از مواد خشک استفاده می‌شود.
آنها به سیلوهای مورد استفاده منتقل می‌شوند. دراین مرحله آنها با دقت زیاد وزن شده و به کمک مخلوط کن‌ها با یکدیگر ترکیب می‌شوند. پس از آن مواد ترکیب شده پایه به یک محفضه مخلوط کننده پمپ می‌شوند.

در روش خیس از سیستم توکار، فوم اضافه شده و سپس مخلوط می‌شود. این روش از آب بسیار زیادی برای مخلوط کردن مواد بهره می‌برد. می توان از یک محموله سیمان یا مخلوط خاکسترهای هوابرد چیزی حدود 130 متر مکعب بتن فوم شده به دست آورد.

ادامه این مقاله را می توانید در بخش بعدی مطالعه فرمایید.