عاشق سرگردان

اگر داریوش رفیعی بود من قطعا عاشقش می شدم،اگر بهش دسترسی داشتم،اگر استاد ِِِِِِ من بود.

دیوانه می کنه منُ با صداش،با حنجره ش،با شعرهاش با تمام احساس نهفته در خواندنش،خب نیست ،نشد.

ای چراغ گیتی عروس آسمان

نهان مشو که بود نشانی از مه من به چهره تو عیان

از پشت ابرطوفان زا 

تابان شو بر این دنیا

چون دلدار من تا کی

گه پنهانی گه پیدا

شد سیاهی شب بلای جانم بلای جانم

روشنی بیفکن بر آشیانم

همه شب ای ماه به تو می نگرم